گپ دوستانه
ما امروزه خانه های بزرگ،اما خانواده های کوچکتر داریم. راحتی بیشتر اما آرامش کمتر،مدارک تحصیلی بالاتر اما درک عمومی پایین تر ،آگاهی بالاتر اما دقت تشخیص کمتر داریم.
متخصصان بیشتر اما مشکلات نیز بیشتر،داروهای بیشتر اما سلامتی کمتر.
بی ملاحظه ایام را میگذرانیم ،خیلی کم میخندیم ،خیلی تند رانندگی میکنیم،خیلی زود عصبانی می شویم،تا دیر وقت بیداریم، خیلی خسته از خواب برمیخیــزیم ،
خیلی کم مطالعه میکنیم . اغلب اوقات تلویزیون نگاه میکنیم و خیلی بنــدرت دعا میکنیم ،چندین برابر ما یملک داریم ام ارزشهایمان کمتــر شده است . خیلی زیاد صحبت میکنیم ،به اندازه کافـــــی دوست نمیـــداریم و خیلی راحت و زیــاد دروغ میگوییم.زندگی ساختن را یاد گرفته ایم ،اما نه زندگـــــی کردن را.تنها به زندگی سالهای عمرمان راافزوده ایم،نه زندگی را به سالهای عمرمان.
ما ساختمانهای بلندتر داریم ،اما طبع کوتاهتر.بزرگراههای پهن تر، اما دیدگاه های باریکتــــــــر .بیشتر خرج میکنیم اما کمترداریم، بیشتر میخریم اما کمتر لذت میبریم.
ماه تا ماه، رفته و برگشته ایم اما قادر نیستیــــــــم برای ملاقات همسایه جدیدمان از این سوی خیابان به آن سو برویم.فضای بیرون را فتح کردهایم اما نه نه فضای درون را،ما اتم را شکافته ایم اما نه تعصب خود را .
بیشتر مینویسیم اما کمتر یاد میگیریم، بیشتر برنامه ریزی میکنیم اما کمتر به انجام میرسانیم.
عجله کردن را آموخته ایم و نه صبر کردن را . کامپیوترهای بیشتری میسازیم تا اطلاعات بیشتــری نگهداری کنیم،تا رونوشت های بیشتری تولید کنیم، اما ارتباطات کمتری داریم.
ما کمیت بیشتر اما کیفیت کمتری داریم .
اکنونزمان غذاهای آماده اما دیر هضم است. تنوع غذای بیشتر اما تغذیه نا سالمتر.سودهای کلان اما روابط سطحی ، فرصت بیشتر اماتفریح کمتر. منازل رویایی اما خانواده های از هم پاشیده . در آمد بیشـ
تر اما طلاق هم بیشتر.
بدین دلیل است که پیشنهاد میکنیم ، از امروزهیچ چیز را برای موقعیتهای خاص نگذاریم،زیرا هر روز زندگی ، یک موقعیت خاص است .در جستجوی دانش باشیم و بیشتر بخوانیم .در ایوان بنشینیم و منظره را نگاه کنیم بدون آن که توجهی به نیازهایمان داشته باشیم. زمان بیشتری را با خانواده و دوستانمان بگذرانیم .
غذا های مورد علاقه مان را بخوریمو جاهایی را که دوست داریم ببینیم.
زندگیفقط حفظ بقا نیست ، بلکه زنجیرهای از لحظه های لذت بخش است .از جام کریستال خود استفاده کنیم، بهتری عطری را که برای روز مبادا نگه داشته ایم هر کجا و هر لحظه که خواستیم از آن استفاده کنیم. عباراتی چون "یکی از این روزها ویا روزی دیگر" را از فرهنــگ لغــــات خویش خارج کنیم.بیـایید نامه ایرا که قصد داشتیم یکی از همین روزها بنویسیم،همین امروز بنویسیـم. بیــــــایید به خانواده و دوستانمان بگــــوییم که چقدر آنان را دوست داریم . هیچ چیزی را که میتواند به خنده وشادیمــان بیفزاید را به تاخیر نینــدازیم .هر روز، هر ساعت،هر دقیقه خاص است و نمیدانیم که شاید آن میتواند آخرین لحظه باشد .
اگر شما آنقدر گرفتارید که وقت ندارید این پیغام را برای کسانیکــه دوست دارید بفرستید،و به خودتان میگویید که یکی از این روزها آنرا خواهم فرستاد فقط فکر کنید......یکی از این روزها ممکن است شما اینجا نباشید که آن را بفرستید!!!!!
منبع :اینترنت سایت ایران تاپ
